سفر نامه

روز 25 اسفند ماه 92 از مرز مهران وارد خاک عراق شدیم و رو به سوی نجف داریم 

. تقریباً عصر شده که به نجف رسیدیم . 

گلدسته هایی زیباتر از شاخه ی طوبی 

گنبدی آشناتر از گنبد آسمان 

صحنی باشکوه تر از باغ بهشت 

ایوانی باصفاتر از مروه و صفا 

می گفتند : اینجا قطعه ای از بهشت است 

اینجا حرم کلید دار جنت است 

قطرات اشک ، آرام آرام باریدن می گیرد ،

باورم نمی شود 

من کجا و اینجا کجا ، احساس عجیبی دارم 

با پیاله ی اشک آمده ام و کاسه ی خالی گدایی به دست دارم .

سه روز را در نجف و کوفه بودیم و غیر از حرم مولای متقیان ،به مسجد کوفه

، مسجد سهله ، مسجد حنانه و وادی السلام رفتیم و قبور میثم تمار ،

 کمیل بن زیاد نخعی ، مسلم بن عقیل ، هانی بن عروه ، مختار ثقفی

و مرقد حضرت نوح و صلح (ع) و قبور بسیاری از بزرگان شیعه را زیارت کردیم . 

روز 28 اسفند ماه ، دل از کوفه می کنیم 

سفری در پیش داریم 

سفری که تا ابد به سوگمان خواهد نشاند 

در طول سفر حس عجیبی داشتم 

احساس می کردم کاروانی به همراه کاروان سالار خود همراه با ما در حرکت است 

اشک امانم را بریده بود 

صلاه ظهر به کربلا رسیدیم 

آیا تاکنون دیده ای ،

آسمان را بر زمین ، خورشید را بر خاک ، بهشت را در آتش ،

آیا تا به حال شنیده ای 

جانسوزترین وداع ، غم انگیزترین غروب ، تنهاترین سردار 

اکنون فرود آی 

بر این سرزمین ، بر آستان این حرم 

قدم هایت را آهسته بردار 

چشم از رایت سرخ حرم برمگیر 

چند پله ای به زیر بیا 

قدم در صحن آسمان بگذار 

آری 

این است بهشت 

سلام بر بهشت 

سلام بر ضریح شش گوشه 

سلام بر مردان آسمان 

سلام بر حبیب ، بر مسلم ، بر عون و جعفر 

و سلام بر حسین  

السلام علیک یا ابا عبدالله 

ضریح شش گوشه قصه ای دارد به یقین 

در میان این ضریح ، در پایین پای مولا ، مرقد پاک فرزندش علی اکبر (ع) است 

و این راز شش گوشه بودن ضریح است 

وقتی که در بین الحرمین رو به قبر مولا ایستاده ام 

در پشت سرم حرم دلاورترین مرد تاریخ ، پادشاه وفا حضرت ابالفضل می باشد 

پادشاه وفا ، علمدار شیر دل کربلا ، باب الحوائج 

عباس باب الحسین است 

به سوی پشت حرم مولا می روم  

اینجا کجاست ؟ 

اینجا بلندای مصیبت خواهری دلشکسته است 

اینجا تل زینبیّه است 

طرف غرب قتلگاه مولا ، خیمه گاه حضرت را میبینم 

در کربلا حرم مولا و علمدار رشیدش ، قتلگاه ، تل زینبیه ، خیمه گاه

، حرم حبیب بن مظاهر ، مرقد ابراهیم مجاب از نوادگان امام موسی کاظم (ع ) ،

 و قبور یاران امام را زیارت کردیم . 

و اینک زمان وداع رسیده است 

غروب طاقت فرسای وداع 

و همه به یاد زینب افتادیم و وداع او  و به یاد ترنمهای عاشقانه اش در رثای برادر :

چون چاره نیست می روم و می گذارمت 

ای پاره پاره تن به خدا می سپارمت 

چاره ای نیست ، دل را به خاک کربلا می سپاریم و راهی می شویم .

به کاظمین می رسیم 

آمده ایم تا کبوتر جان خویش را در آسمان معرفت و حضور دو امام معصوم به پرواز در آوریم 

امام کاظم (ع) و امام جواد (ع)

پدر و فرزند بزرگوار امام هشتم 

چه شورانگیز است شوق دیدار و 

لذت حضور در صحن دیگری از آسمان بهشت 

در سایه سار دو گنبد زرّین همجوار 

یک روز در کاظمین هم می گذرد و باید این سرزمین را ترک کنیم 

این سخت ترین وداع زندگی است 

ولی آنچه از داغ دلمان می کاهد 

وعده ای است که ساقی این میکده به ما داده است 

و ما نیز منتظریم 

منتظر پروازی دیگر 

در آسمانی دیگر از بهشت زمینی دنیا 

 امید که این بار با جامه ای سپید به بزم وصل یار در آئیم 

و پر بکشیم در آسمان مکّه و مدینه .